Na przełomie lutego i marca będzie miało miejsce otwarcie wystawy prezentującej twórczość Marka Żuławskiego. Na ekspozycji pojawią się obrazy o tematyce pasyjnej, która ma wprowadzić nas chrześcijan, w ważny czas, jakim jest okres Wielkiego Postu. Obok prac malarskich na wystawie znajdą się również teksty malarza, stanowiące swego rodzaju komentarze do obrazów. Malarstwo religijne Marka Żuławskiego wysoko ocenione przez krytykę, skłania nas ku głębszej refleksji nad tajemnicą śmierci i Zmartwychwstania Chrystusa.
Jego obrazy są niejako wyznaniem wiary. Artysta sam o sobie pisał: Jestem chrześcijaninem. Dążę do życia wiecznego poprzez miłość do całego świata. Miłość, o której pisze Żuławski ma rzeczywiście swoje odbicie w całej jego twórczości i to nie tylko w tematyce sakralnej, ale w malowanych portretach oraz scenach rodzajowych, w których głównym bohaterem jest spracowany, zmęczony człowiek. Nie jest to jedynie przedstawienie konkretnej osoby, ale próba ukazania jej w ciągłym zmaganiu się i walce z otaczającą rzeczywistością.
Marek Żuławski urodził się 13 kwietnia 1908 roku w Rzymie. Studia odbył w warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych u prof. Karola Tichego, a następnie prof. Felicjana Kowarskiego i prof. Leonarda Pękalskiego. W 1935 roku wyjechał do Paryża, później do Londynu, gdzie pozostał do śmierci. W czasie wojny pracował w polskiej sekcji radia BBC. Aktywnie działał w środowisku plastycznym : był zaangażowany w powstanie Zrzeszenia Plastyków Polskich w Wielkiej Brytanii i członkiem kilku stowarzyszeń artystycznych.
Początkowo malował w duchu postimpresjonizmu, przede wszystkim portrety, martwe natury i sceny rodzajowe. Uprawiał malarstwo ścienne, grafikę i rysunek; zajmował się również krytyką artystyczną.
Po wojnie wykształcił własny styl, odznaczający się uproszczeniem formy i zagęszczonym kolorytem. W latach 70 i 80 kolorystyka uległa rozjaśnieniu, stała się bardziej jaskrawa.
Artysta zmarł w 1985 roku w Londynie.
